طبقه بندی و کدبندی پسماندهای شیمیائی

طبقه بندی و کدبندی پسماندهای شیمیائی

در گام نخست مدیریت پسماند، وظیفه تولید کننده پسماند شیمیائی است که مشخص نماید که پسماند تولیدی اش متعلق به کدام گروه می باشد. برای طبقه بندی و کدبندی پسماندهای شیمیائی، می باشد. با اقتباس از این شیوه پسماندهای شیمیائی به EPA رایجترین روش براساس شیوه پیشنهادی دو گروه پسماندهای خطرناک 1 و پسماند بی خطر 0 یا پسماند با خطر ناشناخته طبقه بندی می شوند.

1. پسماندهای شیمیائی خطرناک

   1.1  پسماندهای شیمیایی فهرست شده

   1.2 پسماندهای شیمیایی دارای ویژگی های خطرناک

2.پسماندهای شیمیائی بی خطر یا دارای خطر ناشناخته

مدیریت و امحا پسماندهای خطرناک

1. پسماندهای شیمیائی خطرناک

پسماندهای شیمیائی هستند که به دلیل مقدار، غلظت، ویژگیهای فیزیکی یا شیمیائی قادرند:

الف– باعث ایجاد یا سهیم شدن در افزایش مرگ و میر یا بیماریهای شدید غیر قابل درمان یا بیماریهای برگشت پذیر ناتوان کننده در انسانها شوند یا

ب- اگر بطور مناسب ذخیره، حمل، تصفیه، امحاء یا هر اقدام مدیریتی دیگر نشوند، مخاطره بالقوه یا اساسی برای سلامت انسان یا محیط زیست ایجاد کنند.

لجن تصفیه خانه های شیمیایی

مخاطرات، ویژگیها و اثرات زیانبار پسماندهای شیمیائی خطرناک را می توان با یک کد تحت عنوان کد خطر نشان داد. با در نظر گرفتن ویژگیهای مخاطره آمیز پسماندها و نوع اثرات سمی آنها، هر پسماند شیمیائی خطرناک می تواند دارای یک یا چند ویژگی خطرناک باشد. این ویژگیها را با کد خطر به شرح مندرج در جدول ذیل مشخص می نمایند.

    1.1  پسماندهای شیمیایی فهرست شده

پسماندهای فهرست شده شامل طیف گسترده ای از پسماندهای شیمیائی خطرناک تولیدی از فرآیندهای صنعتی، بخشهای معینی از صنایع یا پسماندهای با فرمولاسیونهای شیمیائی مشخص می باشند. این پسماندها به اندازه ای برای سلامت انسانها و محیط زیست خطرناک هستند که نیازمند توجه و اعمال قوانین ویژه می باشند.

EPA  پسماندهای فهرست شده را در 4 گروه طبقه بندی نموده است که عبارتند از:

فهرست F: پسماندهای خطرناک با منبع غیرمشخص 1: شامل پسماندهای جامد (طبق تعریف دارای : حالت فیزیکی جامد، نیمه جامد و مایع) خطرناک هستند که از 001F تا 039Fکدبندی شده اند. با توجه  به آنکه فرآیندهای تولید این مواد می توانند در بخشهای مختلف صنعتی واقع شده باشند، تحت این عنوان یا با عنوان پسماندهای فرآیندهای تولیدی نامگذاری شده اند.

بسته به نوع عملیاتی که این پسماندها را تولید می کند، آنها را به 7 زیر گروه به شرح زیر طبقه بندی می کنند:

الف- پسماندهای حلال های مصرف شده

ب- پسماندهای حاصل از عملیات آبکاری یا سایر عملیاتهای پرداختکاری (تکمیلی)  فلزات

ج- پسماندهای دارای دی اکسین

د- پسماندهای حاصل از فرآوری هیدروکربنهای آلیفاتیک کلردار خاص

ه – پسماندهای حاصل از فرآیندهای محافظتی چوب

و- لجن های حاصل از تصفیه فاضلاب پالایشگاه نفت

ز- شیرآبه حاصل از منابع مختلف

در تعیین ویژگیهای خطرناک پسماندها، تعیین فرآیند یا صنعت تولید کننده پسماندها مطرح نبوده بلکه یک سؤال اساسی مطرح می شود بدین مضمون که کدام یک از خواص یا ویژگیها یا فاکتورهای کیفی یک پسماند دارای خطر می باشد؟ استفاده از ویژگیها برای تعریف پسماند خطرناک دارای مزایا و معایبی می باشد. کاربرد گسترده ویژگیهای خطر و آزمایشهای تعیین کنند آنها یکی از آن مزایا می باشد. با استفاده از این ویژگیها و آزمایشها می توان خطرناک بودن هر نوع پسماندی را با هر ترکیب، حالت و فرمولاسیونی مورد سنجش قرار داد.

EPA استفاده از آزمایشهای تعیین ویژگی پسماند را به عنوان اولین اولویت تعیین مخاطره آمیز بودن یک پسماند تعیین کرده است. عیب اصلی این روش آن است که تعیین ویژگیهای خطر یک پسماند مخصوصاً در مورد اثرات سمی آنها در مواردی همچون تعیین اثرات جهش ژنی، ناقص الخلقه زائی، قابلیت تجمع زیستی، اثرات سمی روی گیاهان و … مشکل بوده و برخی از آنها نیازمند گذشت زمانهای طولانی دارد.

بطور رایج، چهار ویژگی رایج برای پسماندهای خطرناک تعریف شده است که عبارتند از :

Ø     (Ignitability) اشتعال پذیری

Ø     (Corrosivity)خورندگی

Ø     (Reactivity)واکنشپذیری

Ø     (Toxicity)سمیت

چنانچه پسماندی جزء هیچ یک از گروههای پسماند خطرناک نبوده و فاقد هیچ یک از ویژگیهای تعریف شده پسماند خطرناک را باشد و دارای 50LDخوراکی بیشتر از، mg/kg500باشد، می توان آن را بی خطر در نظر گرفت. عمده پسماندهای شیمیائی بی خطر شامل غبار سیمان، گاز طبیعی و روغن های خام، مواد معدنی، سوخت های فسیلی و برخی از مواد شیمیائی می باشند.

تصفیه و دفع لجن

روشهای امحاء پسماندهای شیمیائی ویژه و خطرناک

همه چیز در رابطه با انعقاد

Please follow and like us: