کمک منعقد کننده ها

کمک منعقد کننده ها اکثراً مواد شیمیایی هستند که همراه با ماده منعقد کننده اصلی استفاده‌شده و با ایجاد پل بین ذرات ریز، آن ها را به‌صورت لخته هایی درشت تر و سنگین تر درآورده و عمل ته ‌نشینی را سرعت میبخشند. اهمیت مواد کمک منعقد کننده به شرح زیر می باشد:

تشکیل ذرات و لخته‌ های بزرگ ‌تر، محکم ‌تر و با دوامتر
تشکیل ذرات با قابلیت ته ‌نشینی بیشتر
جلوگیری از کاهش حرارت فرایند انعقاد ( کاهش باعث کند شدن سرعت انعقاد می‌شود)
کاهش مقدار منعقد کننده اصلی
کاهش مقدار لجن تولیدی
کاهش قابل ‌توجه مشکلات حمل ‌و نقل و دفع لجن و گسترش محدوده pH بهینه

پلی الکترولیت

یکی از رایجترین مواد منعقد کننده پلی الکترولیت می باشد که این مواد مولکول های بسیار بزرگی هستند که وقتی در پساب حل می شوند، یون هایی با بار الکتریکی زیاد تولید میکنند. این دسته از کمک منعقد کننده ها با توجه به خواص پلیمری و الکترولیتی خود می‌توانند اندازه لخته ها را درشت تر نمایند و خود به سه دسته کاتیونی، آنیونی و غیر یونی تقسیم میشوند .

بررسی pH و غلظت مواد منعقد کننده

با توجه به واکنش های پیچیده مواد منعقد کننده در فاضلاب، استفاده از روش های آزمایشگاهی برای تعیین pH بهینه انعقاد و غلظت بهینه ماده منعقد کننده برای هر فاضلابی، ضروری است. آزمایش جار، روشی است که بدین منظور استفاده می‌گردد. در این آزمایش در pH های مختلف و غلظتهای مختلف ماده منعقد کننده، فرایند انعقاد و لختهسازی را بررسی کرده و بهترین شرایط را ازلحاظ کار آیی حذف مواد کلوئیدی به دست می‌آورند.

برخی ترکیبات شیمیایی نظیر پلیمرهای مصنوعی و پلی الکترولیت‌ها به ‌عنوان کمک منعقد کننده در فرایند انعقاد به کار میروند. این ترکیبات با افزایش اندازه لخته ها موجب تسریع در ته ‌نشینی میگردند. در استفاده از کمک منعقد کننده باید همواره این نکته را در نظر داشت که در غلظت های پایین از آن ها استفاده گردد. چرا که افزایش غلظت آن ها به دلیل دارا بودن بار منفی میتواند موجب جلوگیری از تولید لخته توسط مواد منعقد کننده شود.

پارامتر pH به عنوان یکی از اصلی ترین عوامل موثر بر راندمان فرآیند انعقاد می باشد. رنگ و مواد آلی کربن دار اغلب در pH اسیدی راحت ‌تر قابل ‌حذف هستند. از طرف دیگر کدورت همیشه تحت شرایط قلیایی منعقد می‌شود و تمام منعقد کننده ها به‌آسانی در یک pH خاص واکنش نمی‌دهند. برای رسیدن به حداکثر راندمان، ضروری است که فرآیند انعقاد در pH ای که بیشترین رسوب لخته ‌ها تشکیل می‌شود، انجام شود.

بیشتر بخوانیم :